Dat zal menigeen bekend voorkomen. Vooral veel vrouwen bezigen deze uitroep terwijl de kledingkast toch aardig gevuld lijkt. Maar wat trekken we aan naar een uitvaart?
U leest het wel eens op een rouwkaart: ‘geen zwarte kleding’. Of ‘casual’. En met dat laatste bedoelen ze dan vooral niet te netjes, maar toch wel een béétje… Naast casual zijn er nog talloze dresscodes. Zo stond laatst bij een goede collega ’tenue de ville’ op de kaart. Dit is een ‘dresscode voor overdag die zich kenmerkt door de nette stijl, en stamt uit de tijd dat men zich formeel kleedde voor buitenshuis’, zo leert internet. Later hoorde ik dat de familie er op de dag van de uitvaart achter kwam dat dit juist niet de bedoeling was geweest maar dat ze casual bedoelden… Oeps, daar sta je dan in je keurige ‘stadskledij’ terwijl de familie in spijkerbroek en luchtig zomerjurkje staat! En het was juist hun bedoeling dat belangstellenden zich niet under- of overdressed zouden voelen… Tja, soms schiet je in al je deftigheid je doel voorbij.
Maar welke gedachte zit hier nu achter? Is het de wens van de overledene om dit te bepalen, om zo lang mogelijk de regie te houden en zich zo vooraf een beeld te kunnen vormen? Of vindt de familie het belangrijk dat men zich niet ongemakkelijk voelt omdat hij of zij afwijkt van de rest? Of gaat men voor het perfecte plaatje? Wat de reden is, zorg wel dat het klopt op de kaart!
Het komt niet bij iedere uitvaart ter sprake gebracht, maar als het belangrijk is, noem ik vaak ‘kom zoals je bent, zo zag hij je het liefst’. Dat is meestal goed!
Zoals Gianni Versace ooit zei: ‘laat je niet door fashion beheersen, maar besluit wat je bent en wat je wilt uiten door hoe je je kleedt en hoe je leeft’. Dat klinkt best wijs.
En nu toch maar eens wat kiezen uit die kast…