Het is een paar weken voor Vaderdag en net Moederdag geweest. En hoewel iedere vader of moeder weet dat dit een commercieel gebeuren is, het helemaal niks zegt over de relatie met je kind, is iedere vader of moeder toch stiekem op zoek naar een speciale invulling van die zondag. En dan bedoel ik gewoon eerlijk: op zoek naar een beetje extra en spontane aandacht van zijn/haar kind(eren). Hij/zij weet heus wel dat de overige dagen van het jaar ook van hem/haar gehouden wordt. Dat het niet handig is om verwachtingen te hebben van die dag, want je bent alleen maar verzekerd van een cadeautje als ze op de basisschool zitten! Heerlijk zo’n gekleid bakje en beschilderde fotolijstjes! Alle rationele bedenkingen ten spijt: het is voor iedere vader en moeder dezelfde valkuil, ieder jaar weer.
Maar wat nou als je van tevoren weet dat het helemaal geen speciale zondag wordt. Dat je niet hoeft te rekenen op spontane aandacht. Simpelweg omdat er geen sprake is van een kind om jou aandacht of een cadeautje te geven. Een kind dat jou wel vader of moeder heeft gemaakt, maar er niet écht is. Bijvoorbeeld een gehandicapt kind die alleen maar zorg nodig heeft, en die geen besef heeft van de dag. Of een kind waarmee het contact verbroken is. Of een kind dat je op enig moment af hebt moeten staan aan de dood… Helaas heb ik in mijn werk vaak genoeg te maken met ouders die een kind(je) verliezen. Het is het ergste wat je kan overkomen. Zij worden een onzichtbare vader of moeder. Ik las op Moederdag:
Lieve onzichtbare moeder: ik hoop dat je kunt voelen dat het zonnetje ook voor jou schijnt en ik hoop dat op deze beladen dag prettige herinneringen overheersen. Herinneringen aan dat lieve, unieke wezen dat van jou een moeder maakte. En lieve zichtbare moeders: ken jij een onzichtbare moeder in jouw omgeving? Ik durf te wedden dat ze het best fijn vindt als zij n haar kind niet helemaal vergeten worden op Moederdag. Probeer het maar. Begin een gesprek, noem haar kind bij naam. Ze zal je dankbaar zijn. Het kind heeft bestaan, ook al was het misschien maar kort, en het mag er zijn. Negeer het niet. Een onzichtbare moeder verdient jouw steun en erkenning als collega-moeder. Want dat is ze namelijk voor altijd.
Moederdag is al geweest, maar ik wens álle vaders, ook de onzichtbare, een Vaderdag met een beetje speciale aandacht, hoe dan ook.